مجله اینترنتی پارسی گو: سنگین ترین شکست ایران در دوره فعالیت کارلوس کی‌روش در ایران، در بدترین روز ممکن رقم خورد! درست یک گام مانده به خط پایان جام ملت های آسیا! جایی که همه انتظار صعود تیم ملی به فینال را می کشیدند.
ضعف عجیب و باورنکردنی در مقابل ژاپن!
دیدار ایران و ژاپن در شرایطی به پایان رسید که خبرنگاران حاضر در جایگاه ورزشگاه بن زاید هنوز نمایش ضعیف ایران مقابل حریف جوان و باطراوت خود را باور نمی کنند. این بدترین نمایش ممکن از طرف تیمی بود که پیش از این مسابقه به عنوان مدعی اصلی جام دیدارهای پرگلی را به ثبت رسانده بود.
وقتی با خبرنگاران ژاپنی صحبت می کردیم آنها این نتیجه را یک سورپرایز ارزیابی می کردند و البته بازی سازماندهی شده تیم خود را عامل پیروزی می دانستند؛ اما شکست تیم ملی فوتبال ایران با گلی پایه گذاری شد که در شرایط عادی نباید اتفاق می افتاد. لحظه ای که حسین کنعانی زادگان در مواجهه با بازیکن به جای ادامه بازی به سمت داور رفت تا مهاجم زمین خورده ژاپن را جریمه کند و با این تصمیم پورعلی گنجی، احسان حاج صفی و یک بازیکن دیگر را به سمت داور کشاند. این در حالی بود که چپ پای گریزپای ژاپن توپ را در نزدیکی خط کرنر مهار کرد و با ارسال آن روی دروازه گل اول را ناباورانه ثبت کرد.
این گل به دلیل روحیه پرخاشجوی تیمی به ثمر رسید که همواره به تصمیمات داوری اعتراض می کند کمااینکه در اغلب مسابقات شاهد جنگ بین کارلوس کی روش و داور چهارم و داور وسط مسابقه بوده ایم. اما اگر ۴ سال پیش اتفاق نظری به خطای داور استرالیایی بنجامین ویلیامز وجود داشت این بار هیچ کس داور را مقصر شکست ایران نمی داند بلکه روحیه اعتراض به داوری و پرخاشگری را می شود به عنوان فاکتور اصلی شکست ایران ارزیابی کرد.
نکته دیگر اینکه در لحظه اعلام پنالتی اگرچه داور به تصمیم خود مصر بود اما شاید اگر بازیکنان ایران اصرار به اعتراض به او نداشتند وقتی که اتاق وی ای آر او را برای بازبینی به سمت مانیتور دعوت کرد ممکن بود نظرش تغییر کند اما اعتراض مداوم بازیکنان ایران به داور در نهایت کار خود را کرد.
جالب اینکه در پایان مسابقه تنی چند از بازیکنان به جای بازی با حوصله و تلاش برای جبران یکی از گل های خورده روی به حرکات رزمی و درگیری با بازیکنان ژاپن آورده بودند و این مساله به از بین رفتن بیشتر تمرکز ایران کمک کرد.
اتفاقی که در نهایت منجر به گل سوم ژاپن و حذف نه چندان آبرومندانه تیم ملی فوتبال ایران از جام ملت های آسیا شد. با این تفاسیر می شود گفت فقدان روحیه حرفه ای گری و جاری شدن روحیه مخاصمه جویانه سرمربی تیم ملی بر تیم با استعدادی که در دست داشت از عوامل اصلی شکست امروز تیمی بود که با خونسردی ۹۰ دقیقه مقابل ما فوتبال بازی کرد.
اولین باخت ۹۰ دقیقه ای ایران پس از ۲۳ سال
شکست مقابل ژاپن نخستین باخت ۹۰ دقیقه ای ایران در جام ملت ها پس از ۲۳ سال بود. شاگردان کارلوس کی روش پس از ۵ بازی فوق العاده، طعم شکست را چشیدند و با باخت ۳-۰ برابر ژاپن از جام ملت های آسیا حذف شدند. سفیدپوشان ایران در شرایطی به ژاپن باختند که در بازی های قبلی نمایش های قابل تحسینی را ارائه کرده بودند و شانس نخست قهرمانی به حساب می آمدند.
با این حال چنین نتیجه ای رقم خورد تا ایران پس از ۲۳ سال برای اولین بار در یک بازی ۹۰ دقیقه ای در جام ملت ها مغلوب شود. در اولین بازی مرحله گروهی جام ۹۶ شاگردان محمد مایلی کهن که با نتیجه ۲-۱برابر عراق باختند اما در ادامه با کسب نتایج خوب، تا نیمه نهایی هم پیش رفتند.
بعد از باخت به عراق ایران در جام جهانی ۲۰۰۰ لبنان، ۲۰۰۴ چین، ۲۰۰۷ مالزی، ۲۰۱۱ امارات و ۲۰۱۵ استرالیا هیچ باختی را در ۹۰ دقیقه تجربه نکرد. این تیم ۳ بار در مجموع به کره باخت و یک مرتبه هم مغلوب عراق شد که ۲ تا از این باخت ها در ضربات پنالتی بود.
ایران بازهم قربانی اعتراضات بچه گانه
تیم ملی باخت این بار درمرحله نیمه نهایی را تجربه کرد اما آن چیزی که باعث حسرت همه دوستداران تیم ملی می شود اشتباهات بچه گانه ای است که گویا نمی خواهد به این زودی ها از فوتبال ما یا بهتر بگویم ورزش ما رخت بر ببندد.
با کمال تاسف در مهم ترین دیدار تورنمنت، بازی واگذار کردیم تا یک بار دیگر در حسرت رسیدن فینال باز بمانیم؛ اما سوالی که این جا ممکن است برای اکثر هواداران پیش بیاید این است که در واقع باید چند بار از یک سوراخ گزیده شویم ؟
ایران در شرایطی بازی را واگذار کرد که از لحاظ فنی شاید چیزی کمتر از تیم ملی ژاپن نداشت؛ اما ذهنیت غیرحرفه ای بازیکنان تیم ملی بار دیگر ما را در حسرت به دست آوردن جام ملت های آسیا سوزاند.
آیا آن صحنه منجر به گل اول ژاپن ارزش این همه اعتراض را داشت که ناگهان ۵ نفر در آن واحد غافل از جریان بازی به سمت داور یورش ببرند؟ آیا در آن صحنه ما به دنبال اخراج بازیکن حریف بودیم یا آنکه باید برای ما پنالتی گرفته می شد که تمام عناصر دفاعی تیم به این شکل سمت داور حمله کردند؟
آیا بازی با پرتغال و اسپانیا برای ما درس نشد؟ همان روز که تیم ملی ما را به عنوان یک تیم معترض شناختند؟
آیا اعتراضاتمان درهمین بازی با ژاپن درسال ۱۹۹۲ که باعث سوختن یک نسل خوب فوتبالیمان شد برای ما کافی نبود؟ ایا نقره داغ شدن علی کریمی بهترین استعداد فوتبال ایران بابت همین اعتراض بس نبود؟ یا اشتباه بچه گانه مهرداد پولادی در بازی با عراق برای ما درس عبرت نشد؟ فوتبال ما پر است از این اشتباهات بچه گانه که گویا قصد تمام شدن هم ندارد.
این ذهنیت معترض ورزشکاران ما خصوصا فوتبالیست ها واقعا از کجا نشات می گیرد؟ این را بدانیم تا زمانی که در باشگاه یمان از پایه این تفکر را جا نیندازیم که اعتراض به داوری هیچ فایده ای ندارد وضعیت بهتر ازاین نخواهد شد. تا زمانی که مربیان و یا بازیکنان ما همواره اولین مقصر را پس از گرفتن نتایج ضعیف داوران بدانند اوضاع از این بهتر نخواهد شد.
تا چه زمانی باید همیشه قربانی اشتباهات بچه گانه مان شویم
برای قهرمان شدن در جامی به اعتبار جام ملت های آسیا کافی نیست صرفا فقط از لحاظ فنی در درجه بالاتری باشید. اگر می خواهیم قهرمان شویم باید یاد بگیریم علاوه بر حفظ کیفیت ، تمرکزمان را در طول تورنمنت حفظ کنیم کاری که از هیچ تیمی در طول این ۵ دهه ساخته نبود.
در آخربه جمله مربی پر افتخار بارسلون در سال های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۸ اشاره می کنم: لوییز انریکه معتقد است اعتراض فقط باعث تلف شدن انرژی و وقت می شود. دو عاملی که تمام آدم های روی کره زمین به دنبال آنند.
پایان قطعی همکاری ۸ ساله با کی‌روش
فدراسیون فوتبال ایران با انتشار بیانیه ای از جدایی قطعی سرمربی پرتغالی تیم ملی پس از هشت سال حضور در فوتبال ایران خبر داد. فدراسیون فوتبال پس از جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه و در شرایطی که قرارداد کارلوس کی روش با تیم ملی خاتمه یافته بود، زیر امضای قرارداد بلند مدت نرفت تا با پیشنهاد قراردادی ۶ ماهه به سرمربی تیم ملی، حضور و ادامه همکاری او در فوتبال ایران را منوط به نتایج کسب شده در جام ملت های آسیا کند.
تیم ملی فوتبال ایران شب گذشته و در شرایطی که امید زیادی برای برتری مقابل ژاپن داشت، به بدترین شکل ممکن و با نتیجه ۳ بر صفر بازی را واگذار کرد تا علاوه بر ثبت سنگین ترین شکست ۳۱ سال اخیر فوتبال ایران، ادامه حضور کی روش هم در هاله ای از ابهام فرو رود.
پس از شکست برابر ژاپن، کی روش در نشست خبری پس از مسابقه به صورت غیرسمی از هدایت تیم ملی خداحافظی کرد، ولی نمی شد به صورت قطعی در مورد آن صحبت کرد ولی حالا روابط عمومی فدراسیون فوتبال با بیانیه ای به صورت صریح از پایان حضور هشت ساله کی روش نوشته که در ادامه می خوانید:
سال ۹۷ را بدون شک برای فوتبال کشور باید سال غیرتمندی و تلاش همه جانبه بازیکنان شایسته ای نامید که به عنوان فرزندان ایران اسلامی از گوشه گوشه جهان و همچنین کشورمان در زیر پرچم پرافتخار این میهن و تحت نام تیم ملی در آوردگاه جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه و نمایش دلپذیر در این رویداد بزرگ جهانی و جام ملت های امارات ۲۰۱۹ حضور یافتند و در جام ملتها نیز پس از ۱۴ سال در جمع ۴ تیم برتر از جمع ۲۴ تیم منتخب آسیا قرار گرفته است و از هیچ کوشش و تلاش صادقانه ای فروگذار نکردند.
با پایان این مسابقات برای تیم ملی ما که جبر اقتضائات فوتبال آن را رقم زد صمیمانه از کادرفنی و تک‌تک بازیکنان و دست اندرکاران و تمامی مبادی مختلفی که در این مسیر همراهی صمیمانه داشتند، از جمله ملت شریف و قهرمان و خونگرم ایران، دولت محترم جمهوری اسلامی ایران، وزارت ورزش و جوانان، وزارت امور خارجه، باشگاه ها، هیئت فوتبال استان ها، خبرنگاران، رسانه‌ها و نهادهای انتظامی و امنیتی و فرهنگی کشور سپاسگزاری می نماید و فرصت را مغتنم شمرده از زحمات هشت ساله آقای کارلوس کی روش در فوتبال کشور تقدیر و تشکرنموده و برای ایشان آرزوی موفقیت می کنیم.
کی روش طی حضور هشت ساله در فوتبال ایران موفق شد برای اولین مرتبه تیم ملی ایران را به دو جام جهانی پیاپی ببرد. در جام جهانی برزیل تیم ملی یک امتیاز گرفت ولی در جام جهانی روسیه برای اولین مرتبه تفاضل تیم ملی صفر شد و شاگردان کی روش توانستند ۴ امتیاز کسب کنند.با این حال عدم موفقیت در جام ملت های ۲۰۱۵ که انتظار می رفت در جام ملت های آسیا ۲۰۱۹ جبران شود، موجبات پایان همکاری سرمربی تیم ملی را فراهم آورده؛ سرمربی ای که البته معتقد است میراثش تنها دو بار صعود متوالی به جام جهانی و کسب ۵ امتیاز در دو دوره این مسابقات نیست و او توانسته زیرساخت های مناسب و یک تیم منسجم برای فوتبال ایران باقی بگذارد.
کی روش حالا برخلاف جام جهانی ۲۰۰۶ و جام ملت های ۲۰۱۱ که برانکو و قطبی همراه با تیم به ایران بازنگشتند، تا ساعاتی دیگر در ایران خواهد بود تا برای آخرین مرتبه به عنوان سرمربی تیم ملی شاهد حضورش باشیم.
درس‌هایی از یک شکست بدموقع آسیایی
لجاجت و خود رایی نقطه ضعف کی روش است. اما هم نقاط قوت و هم ضعف او پس از نزدیک به یک دهه حضور در ایران به تیم ملی رسوخ کرده است. هیچ انسان کاملی وجود ندارد. بی رحم نباشیم و عادلانه قضاوت کنیم.
حالا که جام ملت های آسیا ۲۰۱۹ برای ایران به پایان رسید و بازهم دستمان از رسیدن به جام قهرمانی کوتاه ماند، بهتر است نکاتی را برای درس گرفتن (که البته توقعی است بعید!) یا لااقل ثبت در تاریخ در ذهنمان نگهداریم.
۱. عجیب و تاسف آور اینکه همه ما از لحظه کلیدی بازی در دیدار ایران و ژاپن روی گل اول سامورایی ها به عنوان تفاوت اساسی دو کشور و در واقع دو ملت اشاره می کنیم ولی هیچ کداممان حاضر نیستیم سبک زندگیمان را تغییر دهیم و بجای غر زدن، تلاشمان را بیشتر کنیم. در واقع همه ما فقط بلدیم حرف بزنیم و به آنچه قبول داریم درست است عمل نکنیم. مثل اظهارنظرهای زیبایمان درباره همه چیز در فضای مجازی!
۲. پس از صد بازی، میراث کی روش بازیکن ملی پروری در ۳ شکل است. اسکلت اصلی تیم که به مرور زمان از جمع نفرات خارج می شوند، مهره های باتجربه ای که کم کم اسکلت اصلی را شکل خواهند داد و بازیکنان با استعدادی که تازه واردند. بازیکنان جسور، جنگنجو و سختکوشی که جای ثابت و دائمی ندارند چون ایران پر است از استعداد. میراثی ماندگار، که باید بازیکن سالاری را برای همیشه در فوتبال ما از بین ببرد.
۳. ایران در روزی که هیچ وقت با کی روش تا این اندازه بی روحیه و به هم ریخته نبود، با پذیرش شکستی سنگین از راهیابی به فینال جام ملت های آسیا ۲۰۱۹ بازماند. هر صد بازی یک بار آمار بدی نیست! اما رخ دادن این اتفاق در مهمترین بازی نامیدکننده است.
۴. آنها که رگ ورقلمبیده مستر کی روش در بازی عراق (جام ملت های قبلی) را دیدند و کیف کردند، حالا اعتراض عجیب و نابجا به داور استرالیایی را هم ببینند. اعتراض به داوری جا دارد، اما به جایش. تاکتیک جنگ روانی مستر کی روش این بار نتیجه عکس داد.
۵. چه وقت چیپ زدن بود آقای گل محمدی، داور استرالیایی بنجامین ویلیامز سر ما را برید، اگر طارمی آن موقعیت را گل می کرد ما از گروهمان در جام جهانی صعود کرده بودیم، … تا کی بهانه جویی و مقصر سازی؟ پذیرفتن اشتباهات و عبرت گرفتن از گذشته باید جانشین توهم توطئه و رفتن سراغ اتفاقات موردی شود. وگرنه این دور باطل تمامی ندارد. بازیکن حرفه ای بسازید، اشتباهاتش را گوشزد کنید، ظرفیت شهرت، برد و حتی باخت را در او بالا ببرید تا در لحظات حساس تمرکزش را از دست ندهد.
۶. پنالتی ژاپن سختگیرانه ولی درست و قابل توجیه بود. مثل اخراج پولادی در دیدار با عراق که هم سختگیرانه بود و هم درست. ببایید از همین جا شروع کنیم. کار خودمان را بکنیم. واقعیت را بپذیریم، هرچه که هست. هرچقدر که تلخ.
۷. وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال محترم! میراث کی روش را به اهلش بسپارید. اما لطفا این بار همه ی اختیارات را به او ندهید. لطفا با اسامی بزرگ مردم را بازی ندهید.
۸. تنها حالتی که ایران می توانست به ژاپن ببازد همین از دست دادن تمرکز در حساس ترین دیدار جام بود. پیش می آید اما کاش پیش نمی آمد یا لااقل انقد زیاد و تکراری در مقاطع حساس پیش نیاید. مردم به فوتبال دلخوش اند.
۹. لجاجت و خود رایی نقطه ضعف کی روش است. اما هم نقاط قوت و هم ضعف او پس از نزدیک به یک دهه حضور در ایران به تیم ملی رسوخ کرده است. هیچ انسان کاملی وجود ندارد. بی رحم نباشیم و عادلانه قضاوت کنیم.
۱۰. خدا خدای ژاپنی ها هم هست. اینکه آنها هم در لحظه پنالتی دست به دعا می شوند حرف های مگوی بسیاری در خود دارد. بیایید از همین مساله درس بگیریم و خدا را انحصاری برای خود ندانیم و هرکدام تکالیفمان را درست و به موقع انجام دهیم.
۱۱. شکست برابر سامورایی ها پایان دنیا نیست. اصلا برای همین مواقع گفته اند شکست پلی است برای رسیدن به پیروزی. لازم نیست حتما از ژاپن مدیر وارد کنیم، همین مسابقه ایران-ژاپن چراغ راه رسیدن به موفقیت است اگر افراد نالایق جای افراد لایق را اشغال نکنند.
کی‌روش: این یک سفر هشت ساله بی‌نظیر بود
کارلوس کی‌روش سرمربی تیم ملی ایران دقایقی پیش با انتشار بیانیه‌ای از روسای فدراسیون، بازیکنان، هواداران و کادرش تشکر کرد. کی‌روش در این بیانیه از کلید واژه سفر هشت ساله استفاده کرده اما به روشنی از خداحافظی سخن نگفته است. صحبتی که برگرفته از سخنان او در نشست مطبوعاتی و پست اینستاگرامیش است. کلماتی که از آنها نمی‌شود به روشنی معنی خداحافظی و پایان کار را استنباط کرد.
کی‌روش که به همراه تیم ملی به ایران بازخواهد گشت، احتمالا در روزهای آینده سخنان دقیق تر و روشنتری را در این باره به زبان می‌آورد. بیانیه او به شرح زیر است:
دوستان عزیز!
در درجه اول می خواهم از رییس سابق فدراسیون، آقای کفاشیان تشکر کنم به خاطر فرصتی که به من داد تا در تیم ملی جمهوری اسلامی ایران مربیگری و مدیریت کنم. همینطور مراتب تقدیر خود را از ریاست فدراسیون فوتبال آقای تاج بابت اعتمادی که داشتند و بنده را در تیم ملی نگاه دارند.
این یک سفر بود که من با تمامی قوا تلاش کردم در خدمت منافع تیم ملی ایران باشم و مسیر خودم را بروم که البته همیشه با تعهد حرفه ای کامل و وفاداری بی چون و چرا به اهداف تیم ملی توام بوده است و هر انچه در تجارب و دانش خود داشته ام را ارائه داده ام.
اکنون که پایان اینجاست، عمیق ترین کلمات خود را تقدیم به بازیکنان همیشه بی نظیر ایرانی می کنم، بابت سخاوتمندیشان، کاراکتر شان، پایبندی حرفه ای و یک اشتیاق بسیار منحصر بفرد برای پیشرفت و خدمت به تیم ملی. از شما بابت فداکاریها و وفاداریتان ممنونم. بابت دوستی که با شما دارم از شما تشکر می کنم و همینطور هیچ گاه فراموش نمیکنم که شما تبدیل به یکی از بهترین خانواده های فوتبالی در دوران زندگی من شده اید. خاطرات این سالیان بی شک تا آخر عمر در ذهن ما خواهد ماند.
همینطور می خواهم این کلمات خود را به کادر خود تقدیم کنم، این سفر هشت ساله بدون تلاش و حمایت های شما ممکن نبود. از شما بابت وفاداری و زحماتتان ممنونم.
همچنین مراتب تشکر و قدردانی خود را به تمام مربیان بازیکنان ایرانیم تقدیم میکنم، افرادی که در باشگاه ها این ورزشکاران را آماده حضور در تیم ملی می کنند، شما هم جزئی از موفقیت و دستاوردهای تیم ملی هستید.
در پایان – فراتر از همه چیز، به خاطر اینکه ما همیشه به خاطر شما بازی کردیم – می خواهم مراتب تقدیر خود را تقدیم به تمام هواداران ایرانی نمایم. من همیشه تلاش کرده ام تا با کمال فروتنی و احترام در خدمت مردم ایران باشم و بتوانم باعث خوشحالی و افتخار کشور شوم.
متواضعانه مقابل تمام مردم ایران بخاطر حمایتشان سر تعظیم فرود می آورم. همیشه تلاش کرده ام بهترین را انجام دهم تا بتوانم از این کشور بزرگ دفاع کنم، تا با کمال افتخار از طریق فوتبال به جهانیان آن احترام و تقدیری را که مردم ایران در طول هزاران سال در تاریخ داشته اند را نشان دهم.
گردآوری و تنظیم: پارسی گو
منبع: ورزش سه