مجله اینترنتی پارسی گو: روزی هارون الرشید به شکار می رفت، گذرش به باغی افتاد که بسیار سرسبز و خرم بود و توجهش به آن جلب شد. از اطرافیان پرسید: این باغ از آن کیست؟ گفتند متعلق به مردی مجوسی است. هارون گفت: آن را بفروشد تا بخریم. وزیر گفت: بارها به او پیشنهاد خرید داده ایم ولی نفروخته است.
هارون پرسید: چه باید کرد که این باغ از آن ما بشود؟ وزیر گفت: راهش این است که خلیفه در بازگشت از شکار به این باغ فرود آید و هنگامی که مالک باغ به حضور می رسد خلیفه از او سوال کند که این باغ متعلق به کیست او نیز به احترام مقام خلافت خواهد گفت که به هارون الرشید خلیفه مسلمین تعلق دارد. ما نیز از فرصت استفاده کرده به اقرار او گواهی می دهیم. قیمت باغ را می پردازیم و جوایزی نیز بر آن می افزاییم و باغ ملک خلیفه خواهد شد.
هارون برنامه پیشنهادی را اجرا کرد، در بازگشت از شکار وارد باغ شد. مرد مجوسی پیش دوید و مراتب ادب و احترام را به جای آورد. هارون الرشید پرسید: این باغ مال کیست؟ مرد مجوسی قیافه پند و اندرز به خود گرفت و از بی وفایی دنیا حرف زد و گفت: این باغ دیروز ملک پدرم بود، امروز متعلق به من است و نمی دانم فردا از آن چه کسی خواهد بود.
سخن مرد مجوسی در هارون اثری عمیق گذاشت، لذا او را تحسین کرد و گفت: آفرین بر تو، با این سخنان باغ خود را حفظ کردی و ما را نیز پند و اندرز دادی.
حكايت ۴۴ از كتاب «هزار و يك حكايت اخلاقي ۲» تأليف محمد حسين محمدي.
به کوشش: فاطمه طحانی.
منبع: مجله اینترنتی پارسی گو
درج مطالب مجله اینترنتی پارسی گو با ذکر منبع (www.parsigoo.com) بلامانع است.