مجله اینترنتی پارسی گو: در نشست بررسی جامعه شناسانه از اعتراضات بنزینی و آشوب های آبان ۹۸ تحلیلی جامعه شناختی از حوادث اخیر از سوی دکتر محمد مهدی اسماعیلی ارائه شد. سخنان دکتر اسماعیلی حاوی نکات مهمی است که تقدیم می شود.
نشستی در سالن نشست‌های مؤسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی دانشگاه تهران برگزار شد که موضوع آن بررسی جامعه شناختی حوادث و اعتراضات بنزینی و آشوب های آبان ۹۸ بود. در این نشست عباس عبدی و دکتر محمد مهدی اسماعیلی به ایراد سخن پرداختند. در این مطلب سخنان دکتر اسماعیلی عضو هیأت علمی دانشگاه تهران درباره حوادث اخیر را به نقل از فرارو تقدیم می کنیم. با ما همراه باشید:
اعتراضات سال ۷۱ به دولت هاشمی و تشابه آن به اعتراضات مردمی به دولت روحانی
محمدمهدی اسماعیلی مدیر گروه جامعه‌شناسی سیاسی مؤسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی سخنان خود را با طرح این سؤال که آیا بحث اعتراضات اقتصادی این‌چنینی چیز بدیع و تازه‌ای بوده یا در همه ساختار‌های سیاسی چه توسعه‌یافته و چه توسعه‌نیافته امری طبیعی است؟ آغاز کرد و گفت: با نگاهی به اقصی نقاط دنیا از جمله اروپا می‌توان به این نتیجه رسید که با تغییر سیاست‌های دولت‌ها در حوزه اقتصادی، واکنش‌هایی از سوی جامعه صورت می‌گیرد که کیفیت این واکنش‌ها بستگی به نوع هاضمه و تحمل آن جامعه دارد. در کشور ما نیز برخلاف نظر آقای عبدی بنده معتقدم خیلی مسئله حادی نبوده و ناآرامی‌ها عمدتا به دلیل شوک اعلام افزایش یکباره ۳۰۰ درصدی نرخ بنزین بوده است. نمونه این اعتراضات حتی پیش از پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۵۶ در تهران برای افزایش نرخ کرایه‌های اتوبوس به وقوع پیوست؛ بنابراین هر جایی که قرار است تحولی در حوزه اقتصادی رخ دهد، غالبا اعتراضات اجتماعی نیز در پی می‌آید و اتفافات روز‌های اخیر نکته جدیدی نیست که مختص ایران باشد؛ البته هدفم از بیان این بحث تقلیل اعتراضات اخیر نیست و قصدم این است که این موضوع را به شکل واقع‌بینانه ببینیم و نیازی نیست که خیلی بخواهیم از دید اینکه ایران در حال یک فروپاشی اجتماعی است، به مسئله نگاه کنیم. در ۴۰ سالی که از پیروزی انقلاب گذشته در دو مقطع چنین اعتراضاتی را داشته‌ایم؛ اولین دور این اعتراضات مربوط به اعتراضات سال ۷۱ در برخی شهر‌ها از جمله اسلامشهر، مشهد و همین شهر شیراز که در اعتراضات اخیر نیز خیلی بروز و ظهور داشت، است. به طور مثال در مشهد شهرداری این شهر خانه‌ای را در کوی طلاب خراب کرد که موجب کشته‌شدن یک نفر شد و مردم در واکنش به این اقدام حتی تا تسخیر استانداری نیز پیش رفتند. مسئله‌ای که هنوز در هیچ یک از تجمعات قبلی از جمله اعتراضات روز‌های اخیر اتفاقات نیفتاده بود. مردم در آن سال شعارهایشان مربوط به عملکرد دولت و شخص رئیس دولت یعنی مرحوم هاشمی بود. در اسلامشهر نیز به همین منوال و در شیراز نیز همین اتفاق افتاد و حالا شاید در آن سال‌ها شبکه‌های اجتماعی به وسعت امروز وجود نداشت تا تحلیل‌ها و اخبار گسترده‌ای که در روز‌های اخیر منتشر شده، وجود داشته باشد؛ بنابراین اتفاقات روز‌های اخیر کشور مسئله تازه‌ای نیست که تاکنون تجربه آن را نداشته باشیم. البته موضوع سال ۸۸ متفاوت است و در آن سال هم تعداد کشته‌ها خیلی کمتر از اتفاقات روز‌های اخیر بود چراکه بدنه‌ای که در ناآرامی‌های اخیر دخیل بودند، به قول آقای عبدی چیزی برای ازدست‌دادن نداشتند و احساس می‌کردند با این تصمیم در حال ساقط‌شدن از هستی هستند.
اعتراض مردم به آدرس های غلط مسئولان بود
اسماعیلی در ادامه با طرح این سؤال که در چه دولت‌هایی و با چه سیاست‌هایی این نوع اعتراض‌ها به وقوع پیوسته است؟ تصریح کرد: نکته جالبی که در بحث اعتراض‌های سال ۷۱ نیز شاهد بودیم، این بود که در آن سال نیز مانند اتفاقات اخیر، آدرس‌های غلطی از سوی مسئولان و کارشناسان درباره ریشه این اعتراض‌ها داده می‌شد. در سال ۹۶ نیز زمانی که مشخص شد بر اساس لایحه دولت قرار است ۳۰ میلیون نفر از یارانه‌بگیر‌ها حذف شوند، یکباره شوکی به جامعه وارد و موجب ایجاد ناآرامی‌هایی در برخی شهر‌های کشور ازجمله تهران شد؛ بنابراین باید به این مسئله نیز توجه کرد که اتفاق‌های مشابه روز‌های اخیر در تاریخ انقلاب اسلامی، در چه سال‌هایی و در نتیجه پیاده‌سازی چه نوع سیاست‌های اقتصادی به وقوع پیوسته است؟ آیا در مقطع ۴۰ساله انقلاب به‌جز اعتراض‌ها و ناآرامی‌های سال‌های ۷۱، ۹۶ و آبان ۹۸، اعتراض‌های اجتماعی این‌چنینی و در این حجم داشته‌ایم یا خیر؟ اگر به این سؤال به‌درستی پاسخ داده شود، می‌توان تحلیل درستی از اتفاق‌های اخیر ارائه کرد. اصل موضوع افزایش نرخ بنزین، برخلاف بحثی که در ابتدای جلسه به آن اشاره شد، کاری غیرقانونی نبود و این یک تکلیف قانونی بر اساس برنامه ششم توسعه بود و دولت اجازه داشت چنین کاری را انجام دهد و در واقع شورای هماهنگی سران قوا، هماهنگی اجرای این قانون را انجام داده و این شورا اصلا اقدام تقنینی صورت نداده است. برآورد دولت این بوده که برای مثال امسال ۵۰ تا ۶۰ هزار میلیارد از بودجه ۴۲۰هزار‌میلیاردی کل کشور کسری دارد و به همین خاطر حالا بیاید مقداری از آن را از این محل جبران کند. البته فشاری هم روی دولت بود که پول طبقات محروم افزایش پیدا کند.
مدل کارشناسی برای اصلاح قیمت بنزین از سوی اندیشکده شریف ارائه شده بود
او در ادامه با بیان اینکه مدل‌های خیلی خوبی برای کارشناسی این مسئله در اندیشکده‌های دانشگاهی ما انجام شده بود، افزود: ازجمله طرحی که اندیشکده شریف داد و طرح قابل دفاعی بود؛ چراکه هم به حوزه عدالت اجتماعی نزدیک بود و هم مسائل مهم مردم را حل می‌کرد و از سوی دیگر، سازمان برنامه نیز پذیرفته بود برنامه ریزی‌ها بر اساس همین طرح پیش برود که هر ایرانی از بنزین تولیدی در کشور سهم برابری داشته باشد. اگر یک کار پیوسته رسانه‌ای معقول و منطقی پشت این طرح بود، قطعا مردم آن را می‌پذیرفتند. در اینجا یک پرانتز باز کنم و این سؤال را بپرسم که آیا ما تجربه اجرائی مشابه این طرح را در ۱۰ سال گذشته داشته‌ایم یا خیر؟ بنده سال ۸۹ معاون سیاسی- امنیتی استان اصفهان و مسئول اجرای طرح هدفمندی یارانه‌ها در اصفهان بودم. در آن به‌قدری در حوزه‌های مختلف اقدامات اقناعی صورت گرفته بود که شبی که در آبان سال ۸۹ این قانون اجرائی شد، رئیس‌جمهور در تلویزیون صبحت کرد و پس از آن هیچ اتفاقی در کشور نیفتاد و در روز‌های پس از آن نیز قیمت‌ها با یک شیب معقول بالا رفت. وقتی می‌خواهیم کار نو و جدیدی را انجام دهیم، خب بالطبع در چنین شرایطی باید منتظر مسائلی که از پیش وقوع آن‌ها پیش‌بینی نمی‌شد، می‌بودیم؛ برای مثال طرح سهمیه‌بندی بنزین در دولت قبل، به دلیل اینکه طرح جدیدی بود که تاکنون در کشور اتفاق نیفتاده بود، کمی در روز‌های اول کشور را با مشکلاتی روبه‌رو کرد و اعتراض‌هایی را در سطح کشور در پی داشت و برخی پمپ‌بنزین‌ها دچار خسارت شد؛ اما در سال ۸۹ طرحی به آن وسعت اجرا شد که بر اساس آن نه یک قلم بلکه گازوئیل ۱۰ برابر شد و حتی نان مردم نیز گران شد. همچنین آب، برق و گاز با افزایش قیمت همراه شد، ولی در عمل هیچ ناآرامی‌ای در کشور دیده نشد. این جامعه همان جامعه سال ۸۹ است و تغییر خاصی در آن ایجاد نشده است؛ بنابراین باید اتفاق‌های اخیر را به شکلی واقع‌بینانه تحلیل کرد و آن رویه را با نحوه اجرای طرح گران‌کردن قیمت بنزین در روز‌های اخیر مقایسه کنیم.
بی برنامگی و تعجیل دولت در اجرای طرح بنزینی باعث عصبانیت مردم شد
مدیر گروه جامعه‌شناسی سیاسی مؤسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی با بیان اینکه درباره شیوه اجرای این طرح اتفاقی که افتاد با نحوه مدیریت کشور گره خورده است، تأکید کرد: مگر می‌شود سخنگوی امنیتی دولت (علی ربیعی) روز چهارشنبه همان هفته‌ای که بامداد جمعه آن طرح اجرا شد، در جمع خبرنگاران بگوید ما مخالف اجرا طرح هستیم، ۳۰ استاندار دولت نامه بنویسند و بگویند که این طرح نباید اجرا شود و نظرسنجی‌ها نشان دهد که ۹۰ درصد مردم مخالف اجرای آن هستند، بخواهد در شرایطی که داخل خود بدنه‌اش اختلاف نظر وجود دارد، تصمیمی را به این بزرگی که کشور را تحت تأثیر قرار می‌دهد، دفعتا و بدون اطلاع قبلی اجرا کند؟ وقتی دولت مجوز کلی از شورای هماهنگی سران قوا می‌گیرد و یک کار به این عظمت را اجرا می‌کند، منطقی نیست که نظام بیاید و این تصمیم را رد کند. اگر چنین کاری انجام می‌شد، دیگر از این پس سنگ روی سنگ بند نمی‌شد؛ بنابراین تعجیل و بی‌برنامگی که دولت در اجرای این طرح داشت، موجب عصبانیت مردم و ایجاد ناآرامی در برخی استان‌های کشور شد؛ نه مسائل و معضلات اجتماعی. طبیعی است که مردم حاشیه تهران ازجمله اسلامشهر، ملارد و قلعه‌حسن‌خان که عمدتا مهاجرانی هستند که با کار‌های حاشیه‌ای مانند مسافرکشی، اسنپ و تپسی گذران زندگی می‌کنند، وقتی یکباره با افزایش ۲۰۰ درصدی قیمت بنزین مواجه می‌شوند، احساس ناامنی کنند.
بر اساس آخرین نظر سنجی ها امید مردم به آینده به طرز مشهودی ارتقا یافته است
وی در واکنش به بخشی از اظهارات عباس عبدی که از ناامیدی مردم به آینده سخن گفت، تأکید کرد: من از نظر امید به آینده در میان مردم، نظر آقای عبدی را قبول ندارم. درست است که سال گذشته وضعیت خوبی نداشتیم و امید به آینده به عدد‌های بسیار بدی رسیده بود، ولی بر اساس نظرسنجی‌هایی که در تابستان امسال انجام شده، امید مردم به آینده به طرز مشهودی ارتقا پیدا کرده بود که عامل آن نیز تقویت موقعیت ایران در منطقه در حوزه اقتدار منطقه‌ای و دفاعی و همچنین بحثی که در قوه قضائیه در چند ماه اخیر رخ داده بود. مسئله‌ای که من در انتها باید به آن اشاره کنم، این است که اگر ریشه اتفاق‌های اخیر، بر اساس گفته آقای عبدی، پیوند مناقشات اجتماعی و سیاسی حاصل از دی‌ماه ۹۶ و اتفاق‌های پس از انتخابات سال ۸۸ بود، پس در سال ۸۹ که طرح هدفمندی یارانه‌ها اجرا شد نیز باید اعتراض‌های به‌مراتب سنگین‌تری به وقوع می‌پیوست؛ چراکه این طرح چند ماه پس از پایان ناآرامی‌های سال ۸۸ و در بحبوحه انقلاب‌های عربی و بیداری اسلامی در منطقه اجرا شد و زمینه ایجاد ناآرامی در کشور بر اساس آنچه آقای عبدی می‌گوید، از روز‌های اخیر آماده‌تر بود؛ بنابراین وقتی مدیریت غلط در پیاده‌سازی طرح‌های اجرائی وجود داشته باشد، طبعا بروز ناآرامی‌ها نیز اجتناب‌ناپذیر خواهد شد.
منبع: مجله اینترنتی پارسی گو
درج مطالب مجله اینترنتی پارسی گو با ذکر منبع (www.parsigoo.com) بلامانع است.